Dotyk w terapii kraniosakralnej
W przypadku terapii czaszkowo-krzyżowej to dotyk nieinwazyjny jest tym najważniejszym.
Jest bardzo delikatny i nie wywołuje reakcji obronnej ze strony badanej tkanki, a co za tym idzie również ze strony badanego. Właśnie ta metoda jest najbardziej użyteczna dla terapeuty stosującego terapię czaszkowo-krzyżową.
Terapeuta „stapia się” z pacjentem: jego ręka odbiera informacje. Ponieważ opuszki palców są najwrażliwsze, tam, bowiem, znajduje się największa liczka receptorów dotykowych, terapeuta odbiera informacje za ich pomocą.
Bardzo ważna jest akceptacja wszelkich odczuć, które wyczuwa terapeuta w czasie zabiegu, odczucia te nie zawsze mogą być wytłumaczalne. Ale, gdy wyczucie palpacyjne dochodzi do perfekcji, terapeuta nie ma wątpliwości w prawdziwość swoich odczuć.
Palpacja w TCK
Terapeuta ma do dyspozycji dużą ilość technik palpacyjnych: inwazyjnych, nieinwazyjnych, aktywnych, biernych, dotyk mocniejszy, słabszy, bądź też używanie metod bezdotykowych.
Palpacja, inaczej omacywanie, badanie dotykiem to metoda diagnostyki medycznej. Polega na takim dotykaniu palcami, aby wyczuć rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonej struktury anatomicznej.
Palpacja jest używana przez lekarzy, chiropraktyków, osteopatów w badaniu narządów wewnętrznych klatki piersiowej i brzucha, stawów i tkanki łącznej, a także do pomiaru pulsu.
Posługując się tą metodą, można zaobserwować ruch i wzajemne związki zachodzące pomiędzy tkankami znajdującymi się pod skórą oraz wyczuć ewentualną nieprawidłową pracę danego narządu.
Opracowanie własne na podstawie książki pt „Terapia czaszkowo-krzyżowa” Bożeny Przyjemskiej
Więcej informacji o terapii czaszkowo-krzyżowej na stronach TerpieDotykiem.pl
Szczegółowe wskazania i przeciwwskazania do stosowania terapii czaszkowo krzyżowej TUTAJ.